Heuvel
Definitie
Een heuvel in de bouwkunde verwijst naar een natuurlijke of kunstmatig aangelegde verhoging in het terrein.
Omschrijving
Heuvels kunnen zowel natuurlijk ontstaan door erosie en sedimentatieprocessen, als kunstmatig aangelegd worden voor landschapsarchitectuur of om hoogteverschillen in terrein te overbruggen. Bij het ontwerp van bouwwerken is het van belang rekening te houden met eventuele heuvels in de omgeving, aangezien deze invloed kunnen hebben op onder andere funderingen en waterafvoer.