Helling
Definitie
Een helling is een schuin vlak of oppervlak dat een verschil in hoogte overbrugt, vaak gebruikt om toegankelijkheid of transport van goederen en personen te vergemakkelijken.
Omschrijving
Een helling is een essentieel bouwkundig element dat wordt toegepast om hoogteverschillen te overbruggen, bijvoorbeeld in wegen, opritten, terrassen of toegangsroutes voor rolstoelgebruikers. Het ontwerp van een helling is afhankelijk van de functie en de gebruikers. Voor voetgangers en rolstoelgebruikers gelden specifieke normen voor de maximale hellingshoek, meestal tussen de 5% en 8%, om veiligheid en comfort te garanderen.Bij het ontwerpen van hellingen worden materialen zoals beton, asfalt of natuursteen gebruikt, afhankelijk van de toepassing en de omgeving. Belangrijke aspecten zijn de duurzaamheid, slipweerstand en waterafvoer om veiligheid te waarborgen. Onderhoud is cruciaal, vooral bij hellingen die blootstaan aan weersinvloeden, om scheuren, erosie of gladheid te voorkomen.In de praktijk worden hellingen vaak gecombineerd met trappen of plateaus om rustpunten te creëren, vooral bij langere trajecten. Een bekend voorbeeld is de hellingbaan bij parkeergarages, waar voertuigen veilig en geleidelijk kunnen afdalen of klimmen.
Vergelijkbare termen
Oprit