Grondversteviging
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Grondversteviging, ook wel grondverbetering genoemd, is een techniek die wordt toegepast om de draagkracht en stabiliteit van de grond te verhogen, zodat deze geschikt wordt voor bouwconstructies en infrastructuur.
Omschrijving
Wanneer de natuurlijke ondergrond onvoldoende draagkracht of stabiliteit heeft voor de geplande constructie, is grondversteviging noodzakelijk om verzakkingen te voorkomen en een stabiele basis te garanderen. Dit is essentieel voor zowel nieuwbouw als het herstellen van bestaande funderingen die verzakt zijn. Grondversteviging omvat diverse technieken die gericht zijn op het verbeteren van de geotechnische eigenschappen van de bodem, zoals dichtheid en sterkte.
Methoden van grondversteviging
Er bestaan diverse technieken voor grondversteviging, afhankelijk van de specifieke grondsoort, de belasting en de gewenste mate van verbetering. Enkele veelgebruikte methoden zijn: samendrukken (consolidatie, eventueel versneld met verticale drainage of extra gewicht), grondvervanging (vervangen van slappe grond door zand), grondstabilisatie (mengen van bestaande grond met bindmiddelen zoals cement of kalk), injectietechnieken (injecteren van materialen zoals grout, waterglas of expansiehars), diepteverdichten (verdichten van niet-cohesieve grond door trillingen), en gewapende grondtechnieken (toepassen van bijvoorbeeld geogrids of ankers).
Toepassingen
Grondversteviging wordt breed toegepast in de bouw- en civiele techniek. Voorbeelden zijn het verstevigen van funderingsgrond onder gebouwen, het stabiliseren van ondergronden voor wegen, spoorwegen en startbanen, het aanleggen van parkeerterreinen en evenemententerreinen, en het verstevigen van dijken en taluds. Ook bij de aanleg van windparken op land en bij het dichten van lekkages in ondergrondse constructies zoals tunnels en kelders wordt grondversteviging ingezet.
Vergelijkbare termen
grondverdichting
Gebruikte bronnen: