Grondplaten
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een grondplaat, ook wel vloerplaat op volle grond genoemd, is een betonnen plaat die direct op de draagkrachtige ondergrond wordt gestort en dient als fundering voor minder zware gebouwen of als basis voor verdere vloeropbouw.
Omschrijving
Grondplaten worden toegepast als fundering op staal wanneer de draagkrachtige zandlaag zich op geringe diepte (doorgaans niet dieper dan 3 meter in Nederland) onder het maaiveld bevindt. Deze plaat verdeelt de last van het gebouw over een groot oppervlak, waardoor plaatselijke verzakkingen kunnen worden opgevangen. Naast de functie als fundering kan een grondplaat ook dienen als werkvloer tijdens de bouw. Het is essentieel dat de ondergrond voldoende draagkrachtig en gelijkmatig van samenstelling is om ongelijke zettingen en scheurvorming in de plaat te voorkomen. Een vorstrand aan de zijkanten van de grondplaat kan nodig zijn om opvriezen van grondwater onder de plaat te voorkomen.
Toepassingen
Grondplaten worden vaak ingezet voor terreinverhardingen, sportparken, kavelpaden, toegangswegen en parkeerplaatsen. Ook bij particuliere woningen kunnen betonplaten worden gebruikt voor onderhoudsvriendelijke verharding rondom het huis. Ze zijn geschikt voor diverse belastingen, afhankelijk van de wapening.
Materialen en opbouw
Een grondplaat wordt doorgaans uitgevoerd in gewapend beton. De dikte en wapening van de plaat zijn afhankelijk van de verwachte belasting. Onder de betonplaat kan een zandcementlaag worden aangebracht die verdicht wordt. Eventueel kan een vochtwerende laag onder en langs de funderingsplaat worden toegepast. Thermische isolatie wordt bij een vloer op volle grond meestal bovenop de betonnen draagvloer geplaatst, vooral bij ingegraven constructies of in combinatie met vloerverwarming.
Vergelijkbare termen
Betonplaat
Gebruikte bronnen: