Glasvezelverbinding
Definitie
Een glasvezelverbinding is een techniek waarbij data wordt overgedragen via lichtpulsen door dunne glasvezels, waardoor snelle en betrouwbare communicatie mogelijk is.
Omschrijving
Een glasvezelverbinding maakt gebruik van optische vezels, die bestaan uit een kern van glas of kunststof omgeven door een reflecterende mantel. Lichtsignalen worden door de kern gestuurd, waardoor data met hoge snelheid en minimale verliezen wordt overgedragen. Dit maakt glasvezelverbindingen ideaal voor breedbandinternet, telecommunicatie en datanetwerken.De belangrijkste eigenschappen van glasvezelverbindingen zijn hun hoge bandbreedte, lage signaalverliezen en immuniteit voor elektromagnetische interferentie. Dit maakt ze superieur aan traditionele koperkabels. Glasvezel wordt veel toegepast in zowel particuliere als industriële omgevingen, zoals in glasvezelnetwerken voor internetproviders, medische apparatuur en militaire communicatiesystemen.Onderhoud van glasvezelverbindingen is relatief eenvoudig, maar vereist gespecialiseerde kennis en gereedschap voor het splitsen en verbinden van vezels. Problemen kunnen ontstaan door breuken, buiging of vervuiling van de vezels, wat de signaaloverdracht kan verstoren. Duurzaamheidsaspecten zijn gunstig, omdat glasvezel een lange levensduur heeft en weinig energie verbruikt tijdens gebruik.Voorbeelden van toepassingen zijn FTTH (Fiber to the Home) netwerken, waarbij glasvezel tot in woningen wordt aangelegd, en onderzeese glasvezelkabels voor internationale communicatie.
Vergelijkbare termen
Optische vezel