Geotechniek
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Geotechniek is het toegepaste wetenschappelijke vakgebied binnen de civiele techniek dat zich richt op het bouwen op, in en met grond en rots.
Omschrijving
Dit vakgebied bestudeert het gedrag, de eigenschappen en de draagkracht van de ondergrond (grond en rots) om veilige en duurzame constructies te kunnen realiseren. Geotechniek omvat onder meer het analyseren van de bodemopbouw, het bepalen van de draagkracht, het voorspellen van zettingen en stabiliteitsproblemen, en het adviseren over geschikte funderingstechnieken en grondconstructies. Het is een essentieel onderdeel bij vrijwel alle bouwprojecten, van reguliere gebouwen tot complexe infrastructurele werken zoals bruggen, tunnels, dijken en kademuren.
Geotechnisch onderzoek
Om de benodigde kennis over de ondergrond te verkrijgen, wordt geotechnisch onderzoek uitgevoerd. Dit omvat vaak veldwerkzaamheden zoals sonderingen, waarbij de weerstand van de bodem wordt gemeten, en boringen om bodemmonsters te nemen. Deze monsters worden vervolgens in een laboratorium onderzocht om fysische en chemische eigenschappen zoals korrelgrootte, waterdoorlatendheid en sterkte te bepalen. De resultaten van dit onderzoek vormen de basis voor geotechnische adviezen en ontwerpen.
Toepassingen en belang
Geotechniek is van vitaal belang, zeker in gebieden met een slappe ondergrond zoals in grote delen van Nederland. Zonder gedegen geotechnisch onderzoek en advies kunnen constructies verzakken, scheuren vertonen of instabiel worden. Het vakgebied draagt bij aan veilige, duurzame en kostenefficiënte bouw door risico's in kaart te brengen en passende oplossingen te bieden voor funderingen, grondkeringen, ophogingen en andere interacties tussen het bouwwerk en de bodem. Geotextiel is een voorbeeld van een materiaal dat in de geotechniek wordt toegepast voor scheiding, filtering, drainage of wapening.
Vergelijkbare termen
Bodemmechanica
Gebruikte bronnen: