G-waarde
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
De G-waarde, ook wel zonnetoetredingsfactor (ZTA) genoemd, is een maat voor de totale hoeveelheid zonne-energie die door beglazing een ruimte binnenkomt.
Omschrijving
De G-waarde geeft de verhouding weer tussen de invallende zonnestraling en de zonne-energie die daadwerkelijk door het glas wordt doorgelaten en geabsorbeerd en vervolgens naar binnen wordt uitgestraald. De waarde ligt tussen 0 en 1. Een hogere G-waarde betekent dat meer zonnewarmte wordt doorgelaten, wat in koudere periodes kan bijdragen aan lagere stookkosten door passieve zonne-energie. In warmere periodes of bij gebouwen met veel glas kan een hoge G-waarde echter leiden tot oververhitting. Een lage G-waarde beperkt juist de warmte-opbrengst van de zon, wat wenselijk kan zijn om oververhitting te voorkomen. De G-waarde is een belangrijke factor bij de keuze van glas, met name voor gebouwen met grote raamoppervlakken, en speelt een rol bij het energieverbruik en comfort in een gebouw.
Verschil met LTA-waarde
Naast de G-waarde (zonnetoetredingsfactor) wordt ook de LTA-waarde (lichttoetredingsfactor) gebruikt. De G-waarde heeft betrekking op de totale zonnewarmte die door het glas komt, inclusief direct doorgelaten energie en energie die door het glas wordt geabsorbeerd en weer afgestaan. De LTA-waarde geeft specifiek de hoeveelheid zichtbaar licht aan die door het glas wordt doorgelaten. Het is mogelijk dat glas een lage G-waarde heeft (weinig warmtedoorlating) maar toch een hoge LTA-waarde (veel lichtdoorlating), doordat het glas in staat is warmtestraling (infrarood) meer te filteren dan zichtbaar licht.
G-waarde en zonwering
De G-waarde van glas wordt vastgesteld volgens normen, zoals NEN-EN 410. Bij de totale warmtetoetreding van een raam kan ook rekening worden gehouden met de invloed van zonwering, wat resulteert in een totale G-waarde (gtotal). Zonwering kan de totale hoeveelheid binnentredende zonne-energie aanzienlijk verminderen.
Vergelijkbare termen
Zonwerend glas
Gebruikte bronnen: