Fluting
Definitie
Fluting is een decoratieve techniek waarbij verticale groeven of kanalen in een oppervlak worden aangebracht, vaak toegepast op zuilen, pilaren of gevelbekleding.
Omschrijving
Fluting wordt voornamelijk gebruikt om een visueel effect van diepte en textuur te creëren, waardoor een oppervlak dynamischer en esthetisch aantrekkelijker wordt. De techniek is al sinds de klassieke oudheid bekend en wordt vaak geassocieerd met architectonische stijlen zoals de Griekse en Romeinse architectuur, waar het veelvuldig werd toegepast op Dorische, Ionische en Korinthische zuilen.De groeven kunnen variëren in breedte, diepte en aantal, afhankelijk van het gewenste effect en de stijl. Traditioneel wordt fluting uitgevoerd in steen, zoals marmer of kalksteen, maar moderne toepassingen maken ook gebruik van materialen zoals beton, gips of zelfs metaal. Bij houten constructies kan fluting worden gefreesd of gesneden.In de praktijk wordt fluting niet alleen toegepast op zuilen, maar ook op gevelpanelen, meubels en interieurdecoraties. Het onderhoud van geflute oppervlakken hangt af van het materiaal: stenen fluting vereist weinig onderhoud, terwijl houten varianten regelmatig moeten worden behandeld tegen vocht en schimmel. Een uitdaging bij fluting is het voorkomen van stofophoping in de groeven, wat vooral bij buitenconstructies een probleem kan vormen.
Vergelijkbare termen
Ribbelwerk