Facadearchitectuur
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Facadearchitectuur, ook wel gevelarchitectuur genoemd, is een vorm van architectuur waarbij de nadruk ligt op het ontwerp van de voorgevel (façade) van een gebouw, vaak met minder aandacht voor het interieur of de overige gevels.
Omschrijving
Bij facadearchitectuur domineert de voorgevel het ontwerp van het gebouw. Dit betekent dat de architect begint met het ontwerpen van de buitenkant, waarbij de esthetiek van de façade voorop staat. De ruimtes en afwerking aan de binnenkant zijn bij deze benadering vaak eenvoudiger. Deze manier van ontwerpen was met name gebruikelijk in de neostijlen van de negentiende eeuw. Een voorbeeld van facadearchitectuur is te zien bij renovaties waarbij een monumentale gevel behouden blijft, terwijl het interieur volledig wordt gemoderniseerd of er achter de gevel nieuwbouw plaatsvindt. Soms wordt de term ook gebruikt voor een architectuur waarbij de gevels voornamelijk decoratief zijn en de constructie van het gebouw erachter schuilgaat.
Rol van de gevel
De gevel van een gebouw vervult meerdere functies. Naast de esthetische rol, die bij facadearchitectuur sterk wordt benadrukt, heeft de gevel ook een technische functie. De gevel vormt de scheiding tussen de binnen- en buitenomgeving en moet beschermen tegen weersinvloeden zoals geluid, vocht en wind. Ook speelt de gevel een rol bij warmte-isolatie, daglichttoetreding en het dragen en afvoeren van belastingen.
Materialen en ontwerp
Bij het ontwerp van een gevel is de keuze van materialen cruciaal voor zowel de esthetiek als de functionaliteit. Er is een breed scala aan mogelijkheden, waaronder pleisterwerk, keramische bekleding, gevelprofielen, natuursteen, baksteen, glas en metaal. Moderne gevelontwerpen integreren vaak duurzame oplossingen en technologie, zoals isolerende materialen, zonwering en ventilatiesystemen.
Vergelijkbare termen
Voorgevel |
Gevelontwerp
Gebruikte bronnen: