Exploitatieperiode
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
De exploitatieperiode is de (beoogde) periode waarin vastgoedobjecten, een gebouw of constructie, worden gebruikt voor het beoogde doel.
Omschrijving
In de bouwkunde en vastgoedwereld verwijst de exploitatieperiode naar de tijdsduur waarin een gebouw of project actief wordt gebruikt en beheerd om inkomsten te genereren of een functie te vervullen. Deze periode start doorgaans na oplevering van nieuwbouw, of bij de overname van een bestaand gebouw. De exploitatieperiode is van belang bij het berekenen van de totale kosten van een gebouw over de gehele levenscyclus (Total Cost of Ownership), inclusief onderhoud, beheer en eventuele investeringen tijdens het gebruik. De lengte van de exploitatieperiode kan variëren, bijvoorbeeld 10 tot 15 jaar voor flexwoningen of langer voor permanent vastgoed, en is mede bepalend voor de restwaarde aan het einde van die periode.
Exploitatie en kosten
Gedurende de exploitatieperiode zijn er diverse kostensoorten relevant, zoals energiekosten, onderhoudskosten (zowel jaarlijks als voor vervangingen) en financieringskosten. Bij het bepalen van de (kostprijsdekkende) huurprijs van maatschappelijk vastgoed spelen de totale investeringen gedurende de exploitatieperiode, de restwaarde en de renteomslag een rol. Ook bij flexibel bouwen en de exploitatie daarvan is een goede documentatie in de vorm van een gebouwdossier van belang, omdat onbekendheid met de mogelijkheden van een gebouw in de exploitatiefase tot problemen kan leiden.
Vergelijkbare termen
Gebruiksperiode
Gebruikte bronnen: