Embossing
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Embossing is een techniek waarbij een verhoogd, driedimensionaal patroon of tekst op een oppervlak wordt aangebracht door middel van druk, vaak met behulp van stempels of walsen.
Omschrijving
Bij embossing wordt materiaal, zoals metaal of kunststof, tussen twee stempels of walsen geplaatst. De ene stempel heeft een verhoogd ontwerp (matrijs) en de andere een verzonken ontwerp (patrijs). Door druk uit te oefenen, vormt het materiaal zich naar de stempels, waardoor een verhoogd reliëf aan de ene zijde en een verdieping aan de andere zijde ontstaat. Dit proces kan zowel met als zonder inkt worden uitgevoerd. Embossing wordt toegepast om materialen een decoratieve uitstraling te geven en visuele diepte te creëren, maar kan ook functionele doeleinden dienen, zoals het toevoegen van grip of het versterken van het materiaal.
Toepassingen in de bouw
In de bouw wordt embossing onder andere toegepast op metalen platen en gevelpanelen om een decoratief reliëf of patroon te creëren. Dit kan variëren van golfmotieven en trapeziumprofielen tot houtnerfstructuren op kunststof gevelbekleding. Het proces wordt ook gebruikt voor het markeren van bouwmaterialen en onderdelen. Embossing van metaal, vaak als onderdeel van metaalstempelen, wordt gebruikt voor het produceren van diverse componenten en onderdelen in de bouwsector, zoals beugels, hoeken en bevestigingsmiddelen.
Materialen
Materialen waarop embossing in de bouw kan worden toegepast zijn onder andere staal, aluminium, koper, messing en roestvrij staal. Ook kunststoffen, zoals die gebruikt worden in gevelbekleding, kunnen van een reliëf worden voorzien door middel van embossing.
Gebruikte bronnen: