Drukspanning
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Drukspanning is een mechanische spanning die optreedt in een materiaal of constructie wanneer hierop een drukkracht wordt uitgeoefend, gericht op het samendrukken ervan.
Omschrijving
Mechanische spanning is de kracht die per oppervlakte-eenheid op een voorwerp wordt uitgeoefend. Drukspanning is een van de vijf vormen van mechanische spanning, naast trekspanning, moment (buiging), schuifspanning en torsie (wringing). Bij drukspanning wordt een voorwerp onder druk gezet, wat leidt tot verkorting en dikker worden van het materiaal. Het is een fundamenteel concept in de bouwkunde en essentieel bij het ontwerpen van dragende constructies, zoals kolommen, muren en funderingen. Drukspanning ontstaat als er op of tegen een onderdeel van een constructie geduwd wordt.
Toepassing in de Bouw
Materialen zoals beton, steen en staal worden in constructies belast door drukspanning. Beton heeft bijvoorbeeld een hoge druksterkte, wat het geschikt maakt voor constructieonderdelen die voornamelijk op druk worden belast. Het berekenen van de drukspanning is cruciaal voor de stabiliteit en veiligheid van een constructie, om te voorkomen dat deze bezwijkt als gevolg van overmatige drukspanning. Bij langwerpige constructiedelen, zoals kolommen, kan drukspanning leiden tot knik, wat al bij een lagere druk dan de materiaalsterkte kan optreden.
Druksterkte en Meting
De druksterkte van een materiaal is de maximale drukbelasting die het kan weerstaan voordat het bezwijkt of faalt. Bij beton wordt de druksterkte vaak gemeten door middel van een drukproef op kubusvormige proefstukken (kubusdruksterkte). Deze sterkte wordt meestal uitgedrukt in megapascal (MPa) of Newton per vierkante millimeter (N/mm²). De druksterkte van beton varieert afhankelijk van de samenstelling en kwaliteit, en is een belangrijke parameter bij het specificeren en ontwerpen van betonmengsels voor verschillende bouwtoepassingen.
Vergelijkbare termen
Druksterkte
Gebruikte bronnen: