Droge knoop
Laatst bijgewerkt: 27-12-2025
Definitie
Een droge knoop, ook bekend als droge verbinding, is een constructieve verbinding tussen twee betonnen of andere bouwkundige onderdelen die op de bouwplaats tot stand komt zonder gebruik te maken van natte mortel of beton.
Omschrijving
De term 'droge knoop' verwijst naar een methode om bouwdelen met elkaar te verbinden, typisch voor prefab betonelementen, maar ook toepasbaar bij metalen onderdelen. Deze verbinding wordt 'in het werk' (in situ) gemaakt en kan bestaan uit een vrije oplegging, nokken, of door middel van bout- of lasverbindingen. In tegenstelling tot een natte knoop, waarbij ter plaatse beton wordt gestort om de elementen monolithisch te verbinden, vereist een droge knoop geen uithardingstijd van cementgebonden materialen. Dit maakt de realisatie van een droge knoop doorgaans sneller en minder arbeidsintensief, wat kan leiden tot lagere kosten. Echter, het nadeel is dat een droge knoop over het algemeen minder sterk en stevig is, en geen monoliete constructie vormt, in vergelijking met een natte knoop.
Toepassing en eigenschappen
Droge knopen worden vaak toegepast bij prefab bouw om de snelheid van het bouwproces te optimaliseren. Ze zijn geschikt voor situaties waar de overdracht van krachten, zoals druk- of schuifkrachten, via bouten, lassen of nokken adequaat is, en waar een monoliete verbinding niet strikt noodzakelijk is. Hoewel sneller te realiseren, is de constructie die door droge knopen ontstaat doorgaans minder sterk en stevig dan een verbinding die met natte knopen is gemaakt. De keuze voor een droge knoop wordt gemaakt op basis van constructieve eisen, budget en de gewenste doorlooptijd van het project.
Gebruikte bronnen: