Decoratieve Architectuur
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Decoratieve architectuur omvat de elementen die aan een gebouw worden toegevoegd met een voornamelijk esthetisch doel, ter verfraaiing van de constructie.
Omschrijving
Decoratieve architectuur, ook wel architectonische versiering genoemd, bestaat uit versierende elementen die een gebouw opluisteren zonder primair een dragende of functionele rol te hebben. Deze versieringen kunnen zowel aan de binnen- als buitenzijde van gebouwen worden toegepast. Ze dragen bij aan de identiteit, authenticiteit en herkenbaarheid van een gebouw. Hoewel het hoofddoel esthetisch is, kunnen decoratieve elementen ook historische, culturele of symbolische betekenissen hebben. Voorbeelden zijn ornamenten, pilasters (platte, niet-dragende zuilen) en registers (versierde horizontale stroken).
Materialen en Toepassingen
Decoratieve elementen in de architectuur kunnen uit diverse materialen vervaardigd zijn, zoals steen, hout, gips, metaal of keramiek. Ook nieuwe materialen zoals chroom, bakeliet en kunststoffen worden gebruikt. Deze elementen worden toegepast in verschillende bouwstijlen, zoals de gotiek (bijvoorbeeld wimbergen), de renaissance, het classicisme (zoals pilasters) en stijlen uit de 20e eeuw zoals Art Deco en de Amsterdamse School, waar siermetselwerk en glas-in-lood werden gebruikt voor decoratie.
Relatie tot kunst
Decoratieve architectuur wordt soms gezien als onderdeel van de decoratieve kunsten of toegepaste kunst, waarbij decoratieve en functionele aspecten samenkomen. Hoewel architectuur als vakgebied (deels) een beeldende kunst is die zich bezighoudt met het ontwerpen en bouwen van constructies, wordt decoratieve kunst onderscheiden van 'schone kunsten' die geen functie hebben anders dan bekeken te worden. Toegepaste kunst en architectuur kunnen samenkomen in bijvoorbeeld gevelkunst of integrale ontwerpen waarbij kunst en gebouw een symbiose vormen.
Gebruikte bronnen: