Crypte
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een crypte is een ondergrondse of laaggelegen ruimte in een kerkgebouw, vaak onder het koor of altaar, die oorspronkelijk diende als begraafplaats of bewaarplaats voor relikwieën.
Omschrijving
Crypten zijn veelal te vinden in romaanse kerken en zijn ontstaan uit grafkelders, met name die van martelaren en heiligen. Boven deze graven werden vaak kerken gebouwd. Naast het bewaren van relikwieën, werden crypten ook gebruikt als begraafplaats voor belangrijke geestelijken of gefortuneerden. Grotere crypten kunnen meerdere beuken hebben, gescheiden door zuilen of pijlers die de bovenliggende constructie ondersteunen. Toegang tot een crypte is meestal via trappen vanuit de kerk.
Geschiedenis en functie
De term 'crypte' is afgeleid van het Griekse 'krupte', wat 'verborgen plaats' betekent. De bouw van crypten nam toe in de romaanse periode. Ze boden pelgrims de mogelijkheid om dicht bij het graf van een heilige te komen zonder de hoofdruimte van de kerk te verstoren. Soms werden er zelfs toegangen van buitenaf gemaakt om de circulatie te verbeteren. Hoewel de crypte sterk verbonden is met de verering van heiligen, hebben niet alle crypten heiligengraven bevat, en niet alle kerken met een heiligengraf hadden een crypte.
Locatie en bouw
Een crypte bevindt zich meestal onder het priesterkoor van een kerk, de plek waar de belangrijkste rituelen plaatsvinden. Hierdoor ligt de vloer van het koor vaak hoger dan de rest van de kerk. Hoewel we bij een crypte denken aan een ondergrondse ruimte, zijn er ook voorbeelden die op maaiveldniveau zijn gebouwd, waarbij het koor erboven sterk verhoogd ligt. Het is een gewelfde ruimte, die afhankelijk van de grootte uit meerdere delen kan bestaan, gescheiden door kolommen.
Vergelijkbare termen
Grafkelder
Gebruikte bronnen: