Constructiemethode
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een constructiemethode is de manier waarop de hoofdstructuur van een bouwwerk wordt opgezet.
Omschrijving
De constructiemethode bepaalt hoe de dragende delen van een gebouw, zoals funderingen, muren, vloeren en kolommen, met elkaar verbonden worden om stabiliteit en veiligheid te garanderen. Het omvat de keuze van materialen, technieken en processen die hierbij worden toegepast. Verschillende methoden hebben elk hun invloed op onder meer het bouwproces, de kosten, de bouwtijd en de uiteindelijke eigenschappen van het gebouw, zoals isolatiewaarde en flexibiliteit in ontwerp.
Veelvoorkomende constructiemethoden
In de bouw worden diverse constructiemethoden toegepast, afhankelijk van het type bouwwerk en de specifieke eisen. Enkele bekende methoden zijn stapelbouw (waarbij elementen zoals bakstenen één voor één worden opgebouwd), gietbouw (waarbij beton in bekistingen wordt gestort), montagebouw (met gebruik van prefab elementen die op de bouwplaats worden samengevoegd) en systeembouw (een fabrieksmatige vorm van montagebouw met hoge standaardisatie). Ook skeletbouw, waarbij de belasting door een raamwerk van bijvoorbeeld hout, staal of beton wordt overgebracht naar de fundering, is een belangrijke methode. Traditioneel metselwerk, waarbij muren worden opgetrokken uit stenen of blokken met mortel, is eveneens een veelgebruikte methode, die bekend staat om zijn lange levensduur en stabiliteit.
Vergelijkbare termen
Bouwmethodiek
Gebruikte bronnen: