Citadel
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een citadel is een zelfstandig verdedigbaar vestingwerk, vaak gelegen in of bij een stad, bedoeld als laatste toevluchtsoord voor de verdedigers en om de bevolking onder controle te houden.
Omschrijving
Een citadel is een militair bouwwerk dat strategisch geplaatst is om een stad te domineren en zowel te verdedigen als intern te beheersen. Naast bescherming tegen externe vijanden, diende een citadel ook als 'dwangburcht' van waaruit de stedelijke bevolking kon worden gecontroleerd en eventuele opstanden konden worden onderdrukt. Dit type vestingwerk is doorgaans robuust uitgevoerd met diverse verdedigingselementen. Ze konden dienen als commandocentrum of toevluchtsoord in geval van nood.
Functies
De citadel vervulde historisch gezien een dubbele functie. Enerzijds diende het als reduit, een laatste toevluchtsoord waar de militaire bezetting zich kon terugtrekken en langer weerstand kon bieden als de stad zelf in handen van de vijand viel. Anderzijds functioneerde de citadel als 'dwangburcht', een strategische positie van waaruit de heersende macht de stedelijke bevolking kon controleren en eventuele opstanden kon onderdrukken.
Bouwkundige Kenmerken
Citadellen werden ontworpen als robuuste, zelfstandig verdedigbare eenheden. Kenmerkende bouwkundige elementen omvatten vaak dikke muren, bastions op de hoeken van de vesting, ravelijnen voor extra bescherming van poorten of courtines, en omringende grachten. Latere citadellen, beïnvloed door vestingbouwkundigen zoals Vauban, hadden dikwijls een geometrische (zoals vijf- of zeshoekige) grondvorm en uitgebreide ondergrondse gangenstelsels (kazematten) voor dekking en verplaatsing.
Vergelijkbare termen
Vesting
Gebruikte bronnen: