cement
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Cement is een fijngemalen, anorganische stof die na menging met water verhardt door een chemische reactie (hydratatie) en zowel boven als onder water zijn sterkte behoudt.
Omschrijving
Cement fungeert als hydraulisch bindmiddel in diverse bouwmaterialen zoals beton en mortel. Het wordt geproduceerd door het branden van kalksteen en klei bij hoge temperatuur, wat resulteert in klinker. Deze klinker wordt vervolgens vermalen en gemengd met gips en eventuele andere toeslagstoffen tot cementpoeder. Bij contact met water ontstaat een plastische massa die door hydratatie verhardt tot een steenachtig materiaal. Cement is een essentieel element in de bouw voor constructies zoals funderingen, vloeren en wanden (in beton), en voor het verbinden van stenen in metselwerk of als basis voor pleisterwerk (in mortel).
Productieproces
Het productieproces van cement omvat verschillende stappen. Eerst wordt kalksteen gewonnen, gebroken en gedroogd. Vervolgens wordt de kalk vermengd met silicium-, ijzer- en aluminiumoxides. Dit mengsel wordt voorverwarmd en daarna bij zeer hoge temperatuur (tot circa 1450 °C) verhit in een oven, waarbij klinker ontstaat. De klinker wordt afgekoeld en opgeslagen, waarna het samen met gips en eventuele andere toeslagstoffen wordt fijngemalen tot het eindproduct: cement.
Toepassingen en soorten
Cement is een veelzijdig bindmiddel dat in diverse bouwtoepassingen wordt gebruikt. De meest voorkomende toepassingen zijn als hoofdbestanddeel van beton (samen met zand, grind en water) en mortel (samen met zand en water) voor onder andere metselwerk en stucwerk. Er bestaan verschillende soorten cement, zoals portlandcement, hoogovencement en portlandvliegascement, die variëren in samenstelling en eigenschappen. Portlandcement kenmerkt zich door een snelle uitharding en hoge sterkte, terwijl hoogovencement geschikt kan zijn ter voorkoming van alkali-silica-reactie of aantasting door sulfaten.
Vergelijkbare termen
Beton
Gebruikte bronnen: