Calciumcarbonaat
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Calciumcarbonaat (CaCO₃) is een anorganische chemische verbinding die in de natuur voorkomt in gesteenten zoals kalksteen, marmer en krijt, en de schaal van eieren en schelpen.
Omschrijving
Calciumcarbonaat is een wit of transparant mineraal in de vorm van kristallen of een fijn wit, reukloos poeder. Het is slecht oplosbaar in water, maar reageert met zuren waarbij kooldioxide vrijkomt. Bij verhitting boven 800°C ontleedt calciumcarbonaat in calciumoxide (ongebluste kalk) en kooldioxide. Calciumcarbonaat is een belangrijke grondstof voor diverse industrieën.
Toepassingen in de bouw
In de bouwsector kent calciumcarbonaat diverse toepassingen. Het wordt gebruikt als grondstof voor de productie van cement en ongebluste kalk. In gemalen vorm, als gesteentemeel, dient het als belangrijk vulmiddel in onder andere mortel, gips en verf. Ook wordt het toegevoegd aan beton als aggregaat en gebruikt als vulstof in coatings en lijmen. Daarnaast is calciumcarbonaat een hoofdbestanddeel van natuurlijke bouwmaterialen zoals kalksteen en marmer, die als structurele of decoratieve elementen worden ingezet.
Natuurlijke vormen en winning
Calciumcarbonaat komt van nature veel voor in verschillende gesteenten. Kalksteen is gevormd door langdurige druk op kalkafzettingen, vaak afkomstig van schelpen en skeletten van zeedieren. Marmer ontstaat door metamorfose van kalksteen onder hoge druk en temperatuur. Krijt bestaat uit zeer kleine kalksteenpartikels. Deze natuurlijke vormen van calciumcarbonaat worden gewonnen via mijnbouw of steengroeven en staan bekend als 'Ground Calcium Carbonate' (GCC). Een synthetische vorm, 'Precipitated Calcium Carbonate' (PCC), kan industrieel worden geproduceerd.
Vergelijkbare termen
Kalksteen
Gebruikte bronnen: