Caissons
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een caisson is een waterdichte constructie, vaak van beton of staal, die wordt afgezonken om onder water of in drassige grond te kunnen werken, bijvoorbeeld voor funderingen of tunnels.
Omschrijving
Caissons worden gebruikt in de waterbouw en bij civiele techniek om een droge werkruimte te creëren op locaties die (deels) onder water liggen of een slappe bodem hebben. Ze functioneren als een tijdelijke dam of als een permanent funderingselement. Afzinkbare caissons worden op de bodem geplaatst en eventueel verder verdiept door grond onder de constructie weg te graven. In de waterbouw worden ze toegepast voor tunnels, golfbrekers en het sluiten van dijken. Een caisson kan ook een werkruimte onder water zijn waar met overdruk wordt gewerkt, vergelijkbaar met een duikerklok. De afzinkmethode waarbij caissons gebruikt worden om tunneldelen te plaatsen, is in Nederland veel toegepast voor verkeerstunnels onder waterlopen.
Toepassingen en soorten
Caissons kennen diverse toepassingen in de bouw en waterbouw. Ze worden gebruikt als fundering voor bruggen en pijlers in water. Bij de aanleg van afgezonken tunnels vormen aaneengekoppelde caissons de tunnelbuis. Ook bij de constructie van caissongolfbrekers en het dichten van dijken na bijvoorbeeld een stormvloed worden caissons ingezet. Een specifieke vorm zijn eenheidscaissons, standaardmaten caissons die na de stormramp van 1953 in groot aantal werden geproduceerd voor het dichten van dijkgaten en later ook bij de Deltawerken zijn gebruikt. Caissons kunnen gemaakt zijn van beton, staal, of soms zelfs hout.
Historische context
Het gebruik van caissons in de bouw gaat terug tot het einde van de 19e eeuw. Een vroeg grootschalige toepassing was bij de bouw van de Brooklyn Bridge in de Verenigde Staten rond 1883. In Nederland werden na de Tweede Wereldoorlog caissons gebruikt die oorspronkelijk bestemd waren voor de aanleg van landingshavens.
Vergelijkbare termen
Fundering
Gebruikte bronnen: