Boerenvlechting
Laatst bijgewerkt: 27-12-2025
Definitie
Een boerenvlechting is een gemetselde muurafdekking, voornamelijk te vinden langs de schuine bovenzijden van gevels, bestaande uit wigvormige metselstukken (beitels) die haaks op de muurrand zijn aangebracht om deze af te dekken en te verstevigen.
Omschrijving
Boerenvlechtingen, ook bekend als boerenvlechtwerk of vlechting, zijn een vorm van siermetselwerk dat vooral bij oude gebouwen zoals boerderijen, puntgevels en tuitgevels wordt toegepast. Deze techniek omvat meerdere lagen baksteen die als wigvormige beitels loodrecht op het dakvlak worden gemetseld. Het doel is niet alleen esthetisch, maar ook functioneel: het verstevigt de schuine gevelrand en vergemakkelijkt de afwerking met dakpannen. Historisch gezien was dit ook nodig omdat oudere bakstenen en kalkmortel minder sterk waren dan moderne materialen. De vlechting kan worden beschouwd als een speciale vorm van een rollaag en vereist vakmanschap voor een nauwkeurige uitvoering.
Historische context en toepassing
Boerenvlechtingen zijn kenmerkend voor oude bouwstijlen en worden hoofdzakelijk aangetroffen op puntgevels en tuitgevels. Deze vlechtingen bestaan doorgaans uit vier tot acht lagen bakstenen. Naast de decoratieve waarde hadden ze een belangrijke bouwkundige functie door de afwerking aan de bovenzijde van de gevel te vergemakkelijken, met name bij de aansluiting van dakpannen aan het metselwerk, en de gevelranden te versterken. Voorbeelden van gebouwen met boerenvlechtingen zijn te vinden bij boerderijen, woonhuizen op bijvoorbeeld Schiermonnikoog, en zelfs militaire forten. Hoewel moderne afwerkingen, zoals zinken platen, tegenwoordig vaak worden gebruikt voor waterkering, blijven boerenvlechtingen een traditioneel element dat wordt toegepast voor hun authentieke uitstraling.
Gebruikte bronnen: