Begane grond
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
De begane grond is de bouwlaag van een gebouw die zich op of nabij het maaiveld bevindt en meestal zonder trap direct toegankelijk is.
Omschrijving
De begane grond, ook wel benedenverdieping of parterre genoemd, is de laagste woon- of werklaag van een gebouw die op gelijke hoogte ligt met het omringende terrein of de aanliggende openbare weg. Het peilniveau van de afgewerkte vloer van de begane grond correspondeert min of meer met het maaiveld, of ligt binnen een bepaald bereik ten opzichte van het peil van de openbare weg (tussen -0,40 m en +1,39 m volgens sommige definities in vastgoedmanagement). Deze bouwlaag is doorgaans voorzien van de hoofdingang en biedt toegang tot de rest van het gebouw via bijvoorbeeld gangen en trappenhuizen. Naast entrees, hallen en verkeersruimten kunnen op de begane grond diverse functies gevestigd zijn, zoals woonkamers, keukens, bergingen, maar ook commerciële ruimtes zoals winkels of kantoren. De constructie van de begane grond moet voldoende stevig zijn om de belastingen van bovenliggende verdiepingen te dragen en bestand te zijn tegen gebruik en omgevingsfactoren. Een belangrijk aspect is de begane grondvloer, die fungeert als scheiding tussen de ondergrond (soms met kruipruimte) en de eerste gebruikslaag. Deze vloer moet naast het afvoeren van belastingen naar de fundering, ook voldoen aan bouwfysische eisen zoals warmte-isolatie, geluidwering en bescherming tegen vocht van buitenaf, zoals optrekkend vocht uit de bodem. Materialen die voor begane grondvloeren worden gebruikt, zijn onder andere beton, vaak in de vorm van prefab systeemvloeren zoals ribcassettevloeren, kanaalplaatvloeren of combinatievloeren, of een ter plaatse gestorte vloer op zand. Om vochtproblemen vanuit de bodem te voorkomen, wordt onder de begane grondvloer vaak een bodemafsluiter aangebracht, zoals stampbeton, schuimbeton, of kunststof folie.
Vergelijkbare termen
Souterrain
Gebruikte bronnen: