Beeldcompositie
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
In de architectuur verwijst beeldcompositie naar de weloverwogen ordening van bouwmassa's en volumes, waarbij rekening wordt gehouden met het spel van licht en schaduw om een visueel aantrekkelijk geheel te creëren.
Omschrijving
Beeldcompositie is een fundamenteel aspect binnen architectuur en ontwerp. Het gaat om het doelgericht rangschikken van visuele elementen zoals vormen, lijnen en volumes om een esthetisch en functioneel gebouw te realiseren. De compositie bepaalt mede de kracht en uitstraling van het gebouw. Architecten werken met compositie om de visie achter een gebouw te benadrukken en de relatie tussen vorm en functie te tonen.
Compositie in de praktijk
Bij het ontwerpen van een gebouw is de compositie van volumes en vlakken essentieel. Le Corbusier beschouwde architectuur als een weloverwogen compositie van volumes die waargenomen worden door licht en schaduw. Ook in de moderne architectuur speelt compositie een rol, bijvoorbeeld bij het ontwerpen van gevels met een gelaagde compositie en verticaal lijnenspel om het oppervlak optisch te breken.
Historische voorbeelden
Historisch gezien werd de compositie van een gebouw ook gezien als een uitdrukking van de ambities en gevoelswereld van een samenleving. Daarnaast was de artistieke vormgeving een demonstratie van technische beheersing van materiaal en constructie. Voorbeelden van stijlen waarbij compositie een belangrijke rol speelde, zijn onder meer 'De Stijl', waarbij de compositie van rechthoekige vormen en primaire kleuren kenmerkend was.
Gebruikte bronnen: