Base-isolatie
Definitie
Base-isolatie is een techniek waarbij een gebouw wordt geïsoleerd van de ondergrond om schade door aardbevingen te voorkomen. Dit wordt bereikt door het plaatsen van flexibele isolatoren tussen de fundering en de bovenbouw.
Omschrijving
Base-isolatie is een innovatieve bouwtechniek die wordt toegepast in aardbevingsgevoelige gebieden om de impact van seismische activiteit op gebouwen te verminderen. De isolatoren, vaak gemaakt van rubber, lood of staal, absorberen de horizontale bewegingen van de grond tijdens een aardbeving, waardoor de bovenstructuur van het gebouw stabiel blijft.De techniek wordt vooral gebruikt bij kritieke infrastructuren zoals ziekenhuizen, bruggen en historische gebouwen, waar minimale schade essentieel is. Base-isolatie vereist nauwkeurige engineering en regelmatig onderhoud om de effectiviteit te garanderen. Een bekend voorbeeld is het gebruik van base-isolatie in het nieuwe vleugel van het Rijksmuseum in Amsterdam, waar seismische activiteit een risico vormt.Hoewel base-isolatie effectief is, brengt het hoge kosten met zich mee en vereist het gespecialiseerde kennis voor ontwerp en installatie. Daarnaast kan het leiden tot complexere funderingsconstructies.
Vergelijkbare termen
Seismische isolatie