Attiek
Definitie
Een borstwering of verhoging boven de kroonlijst van een gebouw, vaak toegepast om het dak te verbergen of als decoratief element.
Omschrijving
Een attiek is een architectonisch element dat voornamelijk wordt gebruikt om een gebouw visueel af te sluiten of het dak en technische installaties te verbergen. In de klassieke architectuur was de attiek vaak rijk gedecoreerd met ornamenten, inscripties of reliëfs, terwijl moderne toepassingen meestal eenvoudiger van aard zijn. Dit element kan functioneel zijn, bijvoorbeeld als afscherming voor zonnepanelen, of esthetisch, door een gebouw meer grandeur te geven. De attiek wordt meestal uitgevoerd in materialen zoals natuursteen, beton, of staal, afhankelijk van de stijl en tijdsperiode van het gebouw. Historisch gezien werd de attiek vooral toegepast in Griekse en Romeinse bouwwerken, waar het deel uitmaakte van de decoratieve afwerking van tempels en triomfbogen.
Relatie tot het Engelse "Attic"
Hoewel de termen "attiek" en "attic" fonetisch vergelijkbaar zijn, hebben ze verschillende betekenissen en toepassingen. Het Engelse "attic" verwijst naar een zolderruimte, meestal direct onder het dak van een gebouw, en wordt vaak gebruikt als opslagruimte of woonruimte. De oorsprong van beide woorden ligt echter in het Oudgriekse "Attikos", wat "van Attica" betekent, de regio rond Athene. In de klassieke bouwkunst werd een "Attische verdieping" vaak geplaatst bovenop een gebouw, wat in het Engels uiteindelijk de term "attic" heeft voortgebracht voor ruimtes direct onder het dak. In het Nederlands heeft "attiek" deze architecturale context behouden en verwijst het specifiek naar de borstwering boven de kroonlijst.
Vergelijkbare termen
Balustrade