Ankerbalkgebint
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een ankerbalkgebint is een dragende houtconstructie, bestaande uit twee verticale stijlen en een horizontale ankerbalk die door de stijlen heen steekt en verankerd is, doorgaans met wiggen.
Omschrijving
Het ankerbalkgebint is een traditionele houten draagconstructie die veel werd toegepast in historische gebouwen zoals boerderijen en schuren in Nederland, België, en delen van Noord-Duitsland en Noord-Frankrijk, met name vanaf het einde van de middeleeuwen. De constructie bestaat uit twee verticale gebintstijlen die verbonden worden door een horizontale ankerbalk. Kenmerkend is dat de ankerbalk met pennen door gaten in de stijlen steekt. Aan de buitenzijde van de stijlen wordt de ankerbalk vervolgens geborgd met houten wiggen of toognagels, wat de naam 'ankerbalk' verklaart. Deze verankering zorgt voor structurele stabiliteit en voorkomt dat de stijlen onder belasting uit elkaar worden gedrukt. De ankerbalk bevindt zich doorgaans lager dan de bovenkant van de stijlen. De ankerbalk kan bij de stijl ondersteund worden door een korbeel, een schoor die de hoek tussen stijl en balk versterkt. De verschillende ankerbalkgebinten in een gebouw worden in de lengterichting met elkaar verbonden door langsbalken (gebintplaten), vaak ondersteund door windschoren. Om te voorkomen dat de houten stijlen in contact komen met vocht en gaan rotten, rusten ze vaak op gemetselde poeren.
Toepassing en Voordelen
Ankerbalkgebinten werden toegepast in diverse gebouwen, waaronder boerderijen, woonhuizen en kapconstructies van kerken. Dit type gebint bood in hallenhuizen meer opslagruimte dan eerdere constructies. Een belangrijk voordeel ten opzichte van oudere methoden met ingegraven stijlen, was dat de sterke ankerbalkconstructie deze diepe verankering overbodig maakte. Door de stijlen op poeren te plaatsen, werd inrotting voorkomen en kon de constructie bij goed onderhoud een zeer lange levensduur hebben.
Vergelijkbare termen
Gebint
Gebruikte bronnen: