Akropolis
Laatst bijgewerkt: 27-12-2025
Definitie
Een akropolis is een hooggelegen en vaak versterkt deel van een oude Griekse stad, dat oorspronkelijk diende als burcht en later uitgroeide tot het religieuze en politieke centrum, met belangrijke tempels en monumenten.
Omschrijving
De term 'akropolis' is afkomstig van het Griekse 'akros' (hoog, uitstekend) en 'polis' (stad), wat letterlijk 'hoge stad' of 'bovenstad' betekent. Oorspronkelijk functioneerde een akropolis als een strategisch gelegen verdedigingswerk, een burcht op een heuveltop, waar de bevolking in tijden van gevaar een toevlucht kon zoeken. Mettertijd transformeerde deze versterkte bovenstad in veel Griekse steden tot een complex van heiligdommen en publieke gebouwen, symbool van politieke macht en bakermat van de gemeenschap.
Architectuur en Historische Context
De meest bekende akropolis is die van Athene, een rotsplateau van 156 meter hoog met steile hellingen, dat al vanaf de 6e millennium voor Christus bewoond werd. De indrukwekkende bouwwerken op de Atheense Akropolis, zoals het Parthenon, de Propyleeën, het Erechtheion en de Tempel van Athena Nikè, zijn universele symbolen van de klassieke beschaving en meesterwerken van Griekse architectuur en kunst. Deze constructies, gebouwd in de 5e eeuw v.Chr. onder leiding van Perikles en architecten zoals Iktinos, Kallikrates en Mnesikles, tonen een samensmelting van Dorische en Ionische bouwstijlen. Het Parthenon, bijvoorbeeld, is voornamelijk in Dorische stijl gebouwd, maar bevat ook Ionische elementen.
Gebruikte bronnen: